از پوشش های حاصل از آبکاری مس جهت کاربردهای تزيينی و مهندسی استفاده می شود. اين پوشش ها به طور گسترده ای در روکش های چند اليه به عنوان پوشش های محافظ، به عنوان حدواسط درعمليات حرارتی و نيز برای انتقال حرارت (به عنوان مثال به عنوان حوضچه يا دريافت کننده های حرارتی) به کار گرفته می شوند. اين پوشش ها همچنين کاربردهايی در الکتروفورمينگ، در محافظت از تداخل امواج الکترومغناطيسی و همچنين در آبکاری مدارهای الکترونيکی پيدا کرده اند. ميزان همواری و براقيت پوشش های مسی حاصل از آبکاری را می توان با استفاده از روش های پرداخت سطحی بهبود بخشيد، چراکه مس فلزی نسبتا نرم است. پوشش های مسی به علت توانايی که در جذب تنش ايجاد شده در اثر قرار گرفتن فلزات با خصوصيات انبساط گرمايی متفاوت در معرض تغييرات دمايی و يا اعمال شوک های حرارتی به فلزات دارند، به عنوان محافظ انبساط گرمايی به ويژه در روکش های چند اليه عمل می کنند. به طور مشابهی، کاهش مقاومت به خوردگی ناشی از ترک خوردگی در يک قطعه به واسطه تغيير شکل فيزيکی آن قطعه را می توان با ايجاد يک پوشش فلزی نرم مثل يک پوشش مسی کاهش داد. پوشش حاصل از آبکاری مس می تواند به عنوان روکش نهايی در برخی از کاربردهای تزيينی و گاهی هم در مواردی که نياز به سطوح با دوام و جذاب است، به کار گرفت. در هر صورت، مس و در نتيجه پوشش های مسی وقتی در معرض اتمسفر قرار می گيرند، کدر و تيره می شوند و بنابراين بايد از آن ها در برابر اتمسفر به وسيله ايجاد يک لایه لاک شفاف و يا ديگر انواع روکش های مقاوم در برابر خوردگی محافظت کرد.
خواص محلول آبکاری الکترولس مس و پوشش حاصل از آن تا حد زيادی به آماده سازی (و به ميزان کمتری به عمليات های بعد از آبکاری) سيستم آبکاری مورد استفاده بستگی دارد. علی رغم پيچيده بودن محلول آبکاری الکترولس مس، اشتباه رايجی که رخ می دهد نسبت دادن هر مشکل رخ داده در فرايند آبکاری به شيمی محلول آبکاری می باشد. در اکثر موارد اين مسئله صادق نيست بلکه اين بی توجهی به جزئيات شيمی محلول های به کار رفته در عمليات های پيش از آبکاری است که به احتمال زياد دليل مشکالت به
وجود آمده می باشد.
