ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ را ﻫﻨﺮ اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ دﻳﮕﺮان ﻣﻲداﻧﻨﺪ و ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ را در ﻗﺎﻟﺐ اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻔﻲ ﭼﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي، ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ، ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ و … ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﺣﺪاﻛﺜﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد (ﻧﻴﺮوي اﻧﺴﺎﻧﻲ، اﻣﻜﺎﻧﺎت ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ و ﻣﺎﻟﻲ و …) ازﻃﺮﻳﻖ اﻋﻤﺎل ﻧﻈﺎم ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ (ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي، ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﻲ، رﻫﺒﺮي و ﻫﺪاﻳﺖ، ﻛﻨﺘﺮل و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ و …) ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻫﺪﻓﻲ ﺧﺎص. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻌﺎرﻳﻒ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻲرﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ در واﻗﻊ ﻫﻨﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮاي ﻧﻴﻞ ﺑﻪ ﻫﺪفﻫﺎي ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻛﺎراﻳﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻲداﻧﻴﻢ ﺷﺎﻳﺪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺎدي و ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺴﻴﺎري از ﻣﺎ، ﻣﺪﻳﺮان ﻣﻮﻓﻖ و ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ. اﻣﺎ ﺳﻮال اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮﻣﺘﻌﺎرف و ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ؟ واﺿﺢﺗﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺤﺮاﻧﻲ آﻳﺎ ﻗﺎدر ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻳﻚ ﻣﺪﻳﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻴﻢ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻣﺎ ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ ﻫﻮﺷﻴﺎري، ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ وﻳﮋه و درك ﺧﻮب از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﻳﺰي دﻗﻴﻖ و آﻣﺎدﮔﻲ ﻻزم در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎريﻫﺎي ﺷﺪﻳﺪ و ﺑﺤﺮاﻧﻲ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ؟!
روﻳﺪادﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در دﻫﻪﻫﺎي اﺧﻴﺮ ﺟﻬﺎن از ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ، اﻗﺘﺼﺎدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ و اﻧﺴﺎﻧﻲ روي داده اﺳﺖ، ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮي ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ دﺳﺘﺨﻮش ﺣﻮادث ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﺎ ﺗﻤﺎﻳﻼت ﻣﺨﺮب اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﻲﺷﻮد، ﺑﻮده اﺳﺖ. روزي ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﺧﺒﺎر ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺤﺮانﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ و ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ در ﮔﻮﺷﻪ و ﻛﻨﺎر دﻧﻴﺎ رخ ﻣﻲدﻫﺪ در وﺳﺎﻳﻞ ارﺗﺒﺎط ﺟﻤﻌﻲ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻧﺸﻮد، اﻳﻦ ﺑﺤﺮانﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﺮود ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ داﺧﻠﻲ و ﺧﺎرﺟﻲ ﺟﻮاﻣﻊ و ﻳﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﻳﻚ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺰرگ را ﻣﻮرد ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻗﺮار دﻫﺪ.
ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان ﻣﻲروﻳﻢ، ﻗﺒﻞ از ﺑﻴﺎن ﻫﺮ ﻧﻜﺘﻪاي ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻌﺮﻳﻔﻲ از ﺑﺤﺮان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ.
